آشنایی با کشور چین

چین (china) کشوری در شرق آسیا. چین پرجمعیت ترین و یکی از وسیعترین کشورهای جهان است. پایتخت آن پکن می‌باشد، شانگهای مهمترین شهر و بندر آن است. نام چین از نام خاندانی به همین نام گرفته شده‌است که هم‌زمان با سلسله اشکانیان، بر چین فرمان می‌راندند.این نام از راه زبان پارسی به دیگر زبان‌ها راه یافت.

تاریخ
چین تاریخ کهنی دارد. گاهی به گونه یکپارچه و گاهی به مانند چند کشور جدا از هم بوده‌است. همواره همسایگان به این سرزمین می‌تاخته‌اند و از آن دسته مغولها بودند که در روزگار چنگیز خان چین را تصرف کردند.

- به پاخیزی چینی‌ها بر ضد سلطه مغول
«ژو یووان زانگ» یک روستایی و کشاورز ساده بود که چین را بار دیگر متحد کرد و سلسله پادشاهی مغول‌ها را در چین منقرض ساخت و آنها را به دشت «گبی»: همانجایی که آمده بودند فراری داد، وی در ۲۰ دسامبر سال ۱۳۹۸ میلادی درگذشت. ژو (زو) هنگام مرگ ۷۰ساله بود. پدر ژو او را در جوانی از کار کشاورزی بازگرفت و به مدرسه آموزش روحانیون بودایی فرستاد و روحانی شد و در این سمت اطلاعات وسیعی از عدم رضایت مردم از دولت مغولی چین (سلسله یووان) بدست آورد. سپس دسته یی از کشاورزان و مردم عادی چین را با خود همراه کرد و انقلاب بزرگی به راه انداخت که به انقلاب کلاه قرمزها(دستار قرمزها) معروف شد. او می‌دانست که اربابان حامی پادشاه هستند. بنابراین، نخست به تضعیف و از میان بردن آنان پرداخت و در سال ۱۳۶۸ شهر پکن را به آسانی تسخیر کرد. سپس شاهزادگان ایالت‌ها را عزل و زندانی و وحدت چین را بار دیگر تامین کرد. وی تا آخرین لحظه عمر از غم مردم عادی و کشاورزان فارغ نبود و برای نویسندگان و اهل فرهنگ و ادب، حتی آنان که روش وی را نمی‌پسندیدند حقوق ماهانه برقرار کرده بود تا به کار خود در هر گوشه یی که بخواهند (منزل) ادامه دهند. ژو برای حفظ وحدت چین، یک شبکه سراسری اطلاعاتی مرکب از ماموران مخفی ایجاد کرده بود تا او را از هر گونه مخالفت و دشمنی و توطئه آگاه گردانند. ژو پس از شناخت مخالفان می‌کوشید که آنان را قانع کند تا دست از مخالفت بردارند. فرمول «تبدیل دشمن به مخالف، و مخالف به ناراضی، و ناراضی به بی اعتنا (خنثی - بی طرف)» از اوست که اینک در سراسر جهان به کار بسته می‌شود و دولت‌ها به جای مجازات سخت، مخالفان خود را طبق این فرمول، آرام و خنثی می‌کنند بدون این که انعکاسی داشته باشد و در افراد تولید مقاومت کند.

- چین مدرن
سون‌ یات‌ سن‌‌ "پدر چین مدرن" سیاست‌مدار و رهبر انقلابی چین در براندازی سلسله امپراتوری منچو در انقلاب سال ۱۹۱۱ بود. در اوایل‌ سال‌ ۱۹۱۱ نیروهای‌ انقلابی‌ به رهبری سون‌ یات‌ سن‌ بر امپراتوری منچو پیروز شدند.
رژیم چین پس از انقلاب مردمی از پادشاهی به جمهوری بازساخته شد. وقتی جمهوری چین در سال‌ ۱۹۱۲ تأسیس‌ شد سون‌ یات‌ سن‌‌ اولین رئیس جمهور چین در سال‌ ۱۹۱۲ بود. او بعداً هم حزب ملی چین کومین تانگ را تأسیس‌ کرد و تا سال‌ ۱۹۲۱ رهبر این حزب بود. سون‌ یات‌ سن‌ در سال‌ ۱۹۲۱ در گذشت.
حزب کمونیست چین در سال ۱۹۲۱ میلادی تأسیس شد. از سال ۱۹۲۱ مبارزات سخت مردم چین را رهبری می‌کرد و در نتیجه جمهوری خلق چین را در سال ۱۹۴۹ تأسیس نمود. آنگاه ژاپنیها بر این سرزمین تاختند. با پایان جنگ جهانی دوم تازش ژاپنیها ایستانده شد ولی جنگ داخلی میان هواداران ژنرال چیانگ کای شک و مائو تسه تونگ بالا گرفت که سرانجام به پیروزی هواداران حزب کمونیست چین انجامید و از آن پس چین به گونهٔ کمونیستی تا به امروز گردانده می‌شود و هواداران چیان کایچک نیز که ملی‌ها بودند به جزیره تایوان گریختند و تا به امروز به ایستادگی دربرابر فشار جمهوری خلق چین ادامه داده‌اند.
از سال ۱۹۵۶، حزب کمونیست چین به دلیل فقدان تجربه کافی در جریان رهبری اقتصادی و نوسازی چین اشتباهاتی مرتکب شد. به تبع آن مبارزه قدرت (انقلاب فرهنگی چین) در سالهای ۱۹۶۶ تا ۱۹۷۶ در حزب کمونیست چین شروع شد. چهره‌های میانه رو حزب اخراج شدند. پس از پایان انقلاب فرهنگی چین در اکتبر سال ۱۹۷۶، چین به دوره نوین توسعه تاریخی وارد شد.
از آغاز سال ۱۹۷۹ حزب کمونیست چین سیاستهای اصلاحات و درهای باز را که تنگ شیائوپنگ مطرح کرد به اجرا گذارد. پس از اجرای سیاستهای اصلاحات و درهای باز به این طرف، توسعه اقتصاد ملی و اجتماعی چین به دستآورده‌های چشمگیری نائل آمده‌است. چهره کشور دستخوش تغییرات تکان دهنده شد. این دوران از لحاظ وضعیت بهرین زمان پس از تأسیس جمهوری خلق و بهترین دوره برای مردم به لحاظ تامین منافع آنان به شمار می‌رود.

تقسیمات کشوری
کشور جمهوری خلق چین از ۲۲ استان تشکیل شده‌است. علاوه بر آن چین، مدعی مالکیت تایوان به عنوان یکی از استانهای خود است. فهرست استانهای چین به شرح زیر است:
1. آن‌هوئی
2. جیانگ‌سو
3. جیانگ‌کسی
4. جی‌لین
5. چینگ‌های
6. ژجیانگ
7. سیچوآن
8. شاآنکسی
9. شاندونگ
10. شانکسی
11. فوجی‌آن
12. گانسو
13. گوانگ‌دونگ
14. گوئیژو
15. لیائونینگ
16. هاینان
17. هنان
18. هه‌ایلونگ‌جیانگ
19. هوبی
20. هون‌آن
21. هه‌بی
22. یون‌نان
علاوه بر استانهای فوق، کشور چین دارای چندین منطقه خودمختار است: تبت، شین‌جیانگ، گوانگشی، مغولستان داخلی و نینگشیا . همچنین هنگ کنگ و ماکائو دو منطقه اداری ویژه در چین هستند.

جغرافیا
کشور چین در منطقه شرق آسیا قرار گرفته‌است و مساحت آن بیش از ۹٬۵۹۶٬۰۰۰ کیلومتر مربع است که به این ترتیب بعد از روسیه، دومین کشور پهناور آسیا به حساب می‌آید. چین دارای مرز زمینی با ۱۴ کشور است. این کشور همچنین از سمت شرق و جنوب با دریای چین شرقی، خلیج کره، دریای زرد، و دریای شرقی چین و دیگر آبهای آزاد احاطه شده‌است.
مرز با کشورها: افغانستان ۷۶ km، بوتان ۴۷۰km، بورما ۲۱۸۵ km، هند ۳۳۸۰ km، قزاقستان ۱، ۵۳۳ km، کره شمالی ۱، ۴۱۶ km، قرقیزستان ۸۵۸ km، لاعوس ۴۲۳Km، مغولستان ۴، ۶۷۷ km، نپال ۱، ۲۳۶ km، پاکستان ۵۲۳ km، روسیه (شمال شرقی) km ۳، ۶۰۵، روسیه (شمال غربی) ۴۰ km، تاجیکستان ۴۱۴ km، ویتنام ۱، ۲۸۱ km .
مرز با نواحی: هنگ کنگ ۳۰ km، ماکائو ۰٫۳۴ km.
آب و هوای این کشور بسیار متنوع میباشد از مناطق گرمسیر و بارانی در جنوب تا بسیار سردسیر شمال را شامل می‌شود . طوفان‌های موسمی (در حدود ۵ مورد در سال) در امتداد سواحل جنوبی و شرقی، سیل‌های مخرب، سونامی، زلزله، رانش زمین و خشکسالی از بلایای طبیعی منطقه چین هستند.

مردم
کشور چین بیش از یک میلیارد و دویست و هشتاد میلیون نفر جمعیت دارد. بیشتر مردم چین از نژاد زرد هستند و به زبان ماندارین سخن می‌گویند. جز چینی‌ها تیره‌های دیگری نیز در این سرزمین پهناور همچون مغولها، تبتیهاو ترکها زندگی می‌کنند، شماری از تاجیک‌ها نیز در بخش سین کیانگ چین می‌زیند. ادیان رایج این کشور عبارتند از: کنفسیوس،بودایی،تائوئیسم،اسلام و آیین ترسایی.

اقوام ساکن چین، بر پایه رده‌بندی دولتی چین
آچانگ - بایی - بلانگ - بونان - بویئی - دائی - دائور - دئانگ - درونگ - دونگ - دونگ‌ژیانگ - اونک - گائوشان - گلائو - هان - هانی - هژن - هوئی - جینگپو - جینو - قزاق - گین - قرقیز - کره‌ای - لاهو - لهوبا - لی - لیسو - منچو - مائونان - میائو - مونپا - مغول - مولائو - ناخی - نو - اوروقن - پومی - چیانگ - روس - سالار - شه - شوئی - تاجیک - تاتار - تبتی - تو - توجیا - اویغور - ازبک - وا - ژیبه - یائو - یی - یوگور - ژوانگ - قومیت‌های تعریف‌نشده

زبان
زبان رسمی کشور چین زبان چینی ماندارین است ولی زبانهای دیگری نیز در این کشور مورد استفاده می‌باشند. از جمله زبانهای مورد استفاده دیگر در این کشور، زبان چینی کانتونی است.

منبع:
- http://fa.wikipedia.org